AYTO ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ.

AYTO ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ..
(ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΤΩΡΑ ΠΙΑ;)

(Και φυσικα οχι οι «αντρες»,κρυμενοι πισω απο την οθονη καποιου υπολογιστη..ανωνυμοι,ανωριμοι,κομπλεξικοι..αλλα ..ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ !!)

Ένα πολύ καλό άρθρο απο μια φίλη. Σας το μεταφέρω αυτούσιο,διχως καμμια περικοπη.

Όλοι οι άντρες φίλοι μου λένε ότι είμαι ιδιότροπη όσον αφορά τα αρσενικά που περνούν από δίπλα μου. Λένε ότι είμαι πολύ επιλεκτική και ότι έχω πολύ ψηλά τα standard και πρέπει να τα κατεβάσω αν δεν θέλω να μείνω και εγώ στο ράφι.

Δεν είναι έτσι όμως. Εγώ διαφωνώ κάθετα, οριζοντίως και πλαγίως άμα λάχει. Δεν είναι ότι έχω κάποιες προδιαγραφές μέσα στο μυαλό μου.

Δεν είναι ότι θέλω κάποιον ψηλό, όμορφο, μελαχρoινό και στιβαρό άντρα! Δεν είναι ότι ψάχνω τον κύριο Τέλειο να έρθει. Δεν πιστεύω σε αυτά τα παραμύθια.

Όπως όλες οι κοπέλες της ηλικίας μου, και κάθε ηλικίας πιστεύω, ψάχνουν κάποιον που απλά να είναι πλάι τους. Να τις κάνει να γελούν στις δύσκολες στιγμές για να ξεχνιούνται, να εμπνέουν ένα σεβασμό στις ίδιες και γενικά να έχουν αυτό το κάτι που θα μας κάνει να αισθανόμαστε περήφανες για τον άντρα που έχουμε στο πλάι μας. Θέλουμε κάποιον να μας αγαπάει γι’ αυτό που είμαστε.

Αυτό το κάτι δεν είναι η εμφάνιση όπως οι περισσότεροι νομίζουν. Τι να τον κάνω τον άντρα που πουλάει μούρη και παίζει με όλες μόνο και μόνο επειδή ξέρει ότι είναι ωραίος; τι να το κάνω το περιτύλιγμα αφού το περιεχόμενο είναι κούφιο και άνοστο; (Μην πάει ο νους σας στο πονηρό! Ναι, παίζει και αυτό ρόλο αλλά μόνο στην αρχή της σχέσης ή της οποιασδήποτε σχέσης που μπορεί να αναπτυχθεί). Ναι, θα γυρίσουμε να κοιτάξουμε κάποιον που μοιάζει με μοντέλο μια φορά, αλλά θα γυρίσουμε να κοιτάξουμε και δυο και τρεις φορές τον τύπο στο διπλανό τραπέζι που έχει ξεκαρδιστεί στα γέλια με τον φίλο του.

Είναι αλήθεια ότι η φράση «άβυσσος η ψυχή της γυναίκας» ισχύει. Δεν φταίμε εμείς όμως. Φταίνε όλα γύρω μας. Φταίνε οι άντρες της ζωής μας που μας κάνουν την ζωή δύσκολη, φταίνε οι κομπλεξικοί γνωστοί μας, φταίνε οι πόνοι της περιόδου, η ρουτίνα, η ευαισθησία μας, ακόμα και ο καιρός που όταν βρέχει μας μελαγχολεί ή όταν έχει λιακάδα είμαστε ευτυχισμένες. Φταίνε τα ρούχα που είναι ακριβά, φταίει η βαφή των μαλλιών που για ακόμη μια φορά δεν πέτυχε, φταίνε τα νύχια μας που σπάνε, τα κιλά που πήραμε τελευταία, που δεν χωράμε πια στα jean του λυκείου, φταίει που νιώθουμε τόσο μόνες κάποιες φορές. Τι να πω; το γυναικείο φύλο είναι αψυχολόγητο.

Γι’ αυτό και οι άντρες μας πρέπει απλά να δείχνουν μια άλφα κατανόηση σε όλες αυτές τις μικρές καθημερινές μας υστερίες. Το καταλαβαίνω πως και εσείς άνθρωποι είσαστε με τα δικά σας προβλήματα. Προβλήματα του τύπου :

θα πάρει ο ολυμπιακός το πρωτάθλημα;

θα μου κάτσει η γκόμενα τελικά;

Πότε επιτέλους θα κερδίσω σε κανένα στοίχημα;

Μήπως την έχω μικρή;

Τι φαί θα φάμε μάνα;

Δεν λέω, ασχολείστε και εσείς όπως και εμείς με σοβαρά θέματα (βλέπε βαφές και σπάσιμο νυχιών).

Ίσως να φταίει και ότι το αιώνιο παιχνίδι ανάμεσα στα δύο φύλα έχει πάψει να είναι αιώνιο και να θεωρείται ξεπερασμένο. Το βλέπω μπροστά στα μάτια μου καθημερινά. Όταν ένας άντρας γουστάρει μια γυναίκα, κάνει ότι δεν κοιτάει και ας τρώγεται ποιος είναι αυτός που της μιλάει. Αναρωτιέται γιατί δεν του ρίχνει μια δεύτερη ματιά η γκόμενα. Πώς να σου ρίξουμε δεύτερη ματιά βρε άνθρωπε αφού άμα σε κοιτάμε γυρνάς από την άλλη; πως θες να κερδίσεις μια ευκαιρία αφού δεν κάνεις ένα βήμα να μας πλησιάσεις;

Όπως είπα οι περισσότερες από εμάς δεν κοιτάμε την εμφάνιση του άλλου, άρα μην σε νοιάζει αν ο άντρας που κάθεται μαζί μας είναι θεός. Είναι απλά φίλος. Ένα φιλαράκι. Από πότε οι άντρες σταμάτησαν να ρισκάρουν; από πότε έγιναν αισθηματίες και φοβούνται τις χυλόπιτες; Αλήθεια, από πότε άρχισαν να φοβούνται τις γυναίκες; αν δεν δοκιμάσεις πως θα ξέρεις; Ποιος ξέρει, μπορεί να σου βγει και σε καλό.

Συμπέρασμα, οι γυναίκες θέλουν ο άντρας τους να έχει και θάρρος. Προσοχή! Όχι θράσος! Θάρρος! Θάρρος της γνώμης τους, θάρρος να εκφράσουν τα αισθήματα και τις απόψεις τους! Και προς θεού.. μάθετε να μιλάτε και για τίποτα άλλο εκτός από ποδόσφαιρο και αθλητικά. Αν γίνει αυτό, υποσχόμαστε και εμείς να σταματήσουμε να μιλάμε για κρέμες αδυνατίσματος και ομορφιάς.

Και ακόμα κάτι. Μην σας νοιάζει αν η ατάκα που θα ρίξετε είναι ξεπερασμένη. Μπορεί να γελάσουμε στην αρχή αλλά σίγουρα θα ξέρουμε ότι ρισκάρατε και δείξατε ενδιαφέρον. Μπορεί να μην πιάνει πλέον η ατάκα του στυλ «κάπου σε έχω δει, από κάπου σε ξέρω» ή ακόμα «κατέβηκε ο παράδεισος στην γη; βλέπω μπροστά μου έναν άγγελο!»! μην γελάτε, τα έχω ακούσει και αυτά.

Αλλά είπαμε. Τουλάχιστον θα ξέρουμε πως ενδιαφέρεστε, και που ξέρετε; μπορεί να είστε εσείς ο τυχερός. Μπορεί να είστε εσείς αυτό το κάτι που αναζητάμε μια ζωή.

απο Λιζα!!